De Omgeving

De Omgeving

Activiteiten op de camping

Previous slide
Next slide

ZWEMBADEN

 

Ontspannen en tot rust komen.

Kom nippen aan een koel drankje bij de nieuwe zwembaden, die begin 2021 gerenoveerd zijn!
Het grote zwembad van 20 x 10 m zal de meer ervaren zwemmers bekoren, evenals degenen die graag luieren…

Het kleine zwembad met een diameter van 10 m is ideaal voor de allerkleinsten.

Rondom, een prachtig zonnig terras naast de bar om volop te genieten van deze momenten van delen.

 

Sport en spel

 

Breng wat tijd door op Les Tourterelles.

Geniet van onze vele faciliteiten voor jong en oud:
– Kinderspeelplaats met schommel, glijbaan, houten wipstoeltje;
– Voetbal- en basketbalveld;
– Tennisbaan.

Je kunt ook andere kampeerders uitdagen voor een potje tafeltennis, poolbiljart en petanque!

 

Paardrijden

Dit jaar hebben we het genoegen om ruiteractiviteiten aan te bieden op een prachtig terrein op 10 minuten van de camping.

U zult nieuwe paden en routes ontdekken met Marion Dattee, leider in hippisch toerisme sinds 2002. CS gediplomeerd sinds 2016.

Voor meer informatie:
Tel 06.22.58.70.15 en www.commeleschevauxdans.com.

 

Autour du camping

Tourtoirac op 1,2 km van de camping

Aan de oevers van de Auvezère met zijn eilandje wordt het dorp Tourtoirac gedomineerd door de abdij en de kerk uit de 11e eeuw. Binnen de muren is een museum gewijd aan de koning van Araucania en Patagonië. De klif en de afzetting getuigen van een belangrijke prehistorische activiteit.

De stad wordt van water voorzien door de Auvézère, een zijrivier van de Isle op de linkeroever. Het ligt in het noordoostelijke deel van het departement Dordogne, in het gebied dat bekend staat als de “Groene Périgord” (maar administratief gezien bij de Zwarte Périgord hoort). Gelegen op 35 kilometer van Perigueux, 8 kilometer van Hautefort en 13 kilometer van Excideuil, ligt het dorp op het kruispunt van drie departementale wegen, de RD5 (die Salagnac, op de grens van Corrèze, met Perigueux verbindt), de RD67 (van Montignac-Lascaux, in het noorden van het departement, naar Saint-Pierre-de-Frugie, op de grens van Haute-Vienne), en de RD73 (die van Tourtoirac naar voorbij Négrondes leidt).

Het dorp werd gebouwd in de vallei, aan de oevers van de Auvézère, bij de fontein van La Clautre (het klooster). Aan de rand van het dorp, op de heuvels en de kliffen, liggen verschillende gehuchten: Les Rochers, Saint-Hilaire, Les Ourteix en Les Taloches.

 

les tourterelles grottes tourtoirac

De grotten van Tourtoirac

DE GEOLOGISCHE PAREL VAN DE PÉRIGORD
Voor liefhebbers van de prehistorie zijn er in de Dordogne vele trogloditische en prehistorische vindplaatsen. Tijdens het bezoek aan de grot van Tourtoirac zult u verrast zijn door de schoonheid van de door de tijd gevormde beeldhouwwerken, en in de grot van Lascaux IV, niet ver daarvandaan, kunt u de pariëtale kunst ontdekken.

De grot van Tourtoirac, of grot van de Clautre, ligt in Frankrijk, in het noordoostelijke kwart van het departement Dordogne, in de vallei van de Auvézère, op het grondgebied van de gemeente Tourtoirac. Het werd in 1995 onder moeilijke omstandigheden ontdekt. Lange tijd ontoegankelijk voor het publiek vanwege een smalle ondergrondse rivier aan de ingang, is het sinds 2010 ontsloten via een kunstmatige put. Het biedt een rijk geconcretiseerd parcours over enkele honderden meters, geaccentueerd door een LED-verlichtingssysteem.

De grot werd ontdekt op 28 januari 1995 door de Perigordiaanse speleoloog Jean-Luc Sirieix, na een reeks verkenningen van een smalle ondergrondse buis en volledig ondergedompeld die uitkomt aan de voet van een klif, in de fontein die water levert aan het washuis van de stad Tourtoirac (de fontein van de Clautre).

Sinds de eerste verkenningspoging in 1978 door leden van de speleologieclub van Périgueux1 waren er al verschillende verkenningspogingen vanuit het washuis ondernomen. In 1980 was Gérard Bugel de eerste die de sifons beklom, meer dan 130 meter, maar hij moest omkeren omdat hij de doorgang niet kon vinden die het mogelijk maakte om het bovenste gedeelte te bereiken. Vijftien jaar later kwam de draad van Ariadne goed van pas voor Jean-Luc Sirieix die op 28 januari 19952 opnieuw dook. Na een sifon te zijn overgestoken, bereikt de speleoloog de grot die zich in de open lucht verbreedt en een reeks zalen met concreties laat zien, die een sterke indruk op hem maken.

 

Sarlat

Sarlat is een middeleeuwse stad die zich ontwikkelde rond de Benedictijner abdij van Karolingische oorsprong. Het was een kloosterlijke heerlijkheid en bereikte zijn hoogtepunt in de 11e eeuw.

Reeds in 1204 verzetten de burgers van Sarlat zich tegen de monniken van de abdij. In 1223 wordt het burgerlijk bestuur van Sarlat door een consulaat ingesteld. In de loop van de dertiende eeuw groeide de stad en bereikte ongeveer 5.000 inwoners. In 1263 verenigden de burgers van Sarlat zich met de consuls van Figeac, Périgueux en Brive om koninklijke voorrechten te verkrijgen.

Een epidemie van de zwarte pest in 1279-1280 doodde 2.500 mensen in zes maanden. Zij werden eerst ver van de stad begraven, in Roc-Laumier, en daarna dichterbij, op het veld van Saint-Nicolas. In de stad was er de begraafplaats Sainte-Marie, die zich uitstrekte van de kerk Sainte-Marie tot aan de omheining van de Bouquerie. Zij schijnt niet meer in gebruik te zijn geweest ten tijde van de bouw van de nieuwe kerk van Sainte-Marie, in 1365. Het werd in de 15e eeuw vervangen door de begraafplaats in de monnikenburcht achter de kathedraal. Deze begraafplaats werd in 1819 verlaten omdat ze boven de waterspiegel lag die de fontein van Chanoines voedde19.

In 1298 werd het Vredesboek tussen de burgers van Sarlat en de abt ondertekend, waarin de abt, heer van de stad, de burgers het recht van consulaat, het recht van zegel en een gemeenschappelijk huis om te vergaderen verleende. De consuls konden dan de stad besturen en voor haar verdediging zorgen. Het Vredesboek werd bekrachtigd door Filips IV in 1299. Er waren vier consuls, die elk een wijk van de stad vertegenwoordigden, Lendrevie, la Bouquerie, la Mallougane en la Rigoudie. Zij worden bijgestaan door vierentwintig adviseurs of juryleden. De stad werd aan het eind van de 13e eeuw en het begin van de 14e eeuw door stadsmuren omringd.

In 1318 was de abdij de zetel van het nieuwe bisdom dat door paus Johannes XXII in het leven was geroepen. De abdijkerk werd de kathedraal van het bisdom Sarlat. De bisschoppen, die de abten vervingen, begonnen met de architectonische verbouwing, die pas aan het einde van de 17e eeuw werd voltooid.

Vanaf de 14e eeuw deelden bisschoppen en consuls de macht tot aan de Revolutie. Sarlat werd een bisschopsstad en speelde een prominente rol tijdens de Honderdjarige Oorlog. Als reserve van manschappen, munitie en voorraden werd de versterkte stad ook verdedigd door de kastelen in de omgeving, zoals Beynac en Castelnaud, en kon zij hulp bieden aan andere door de Engelsen belegerde steden: Belvès, Domme en Montignac. Het werd echter Engels met het verdrag van Brétigny in 1360 en schaarde zich tien jaar later weer aan de zijde van de koning van Frankrijk, toen Constable Bertrand du Guesclin de Engelsen afwees. De stad, die dezelfde rol speelde als voorheen, moest zich tweemaal overgeven en onderging de afpersingen van kapitein de Vivans en de burggraaf van Turenne.

Woensdag- en zaterdagochtend zijn marktdagen.

Place de la liberté van Sarlat la Canéda en zijn oude markt in de middeleeuwse chappelle
Voormalig hospice hautefort

Hautefort op 8 km van de camping

U zult verleid worden door de harmonie van het dorp dat zich uitspreidt rond de vestingmuren van zijn imposante kasteel. De smalle straatjes met huizen vol bloemen, schaduwrijke binnenplaatsen en gezellige pleintjes versterken het erfgoed.

Kasteel van Hautefort

Voor de liefhebbers van de Middeleeuwen is de Périgord de streek met de duizend en één kastelen! Het kasteel van Hautefort en zijn Franse tuinen, het kasteel van Bourdeilles, het kasteel van Castelnaud en dat van Les Milandes laten u een reis in de tijd maken en het leven in de Middeleeuwen ontdekken.

Het kasteel is gelegen op een rotsachtige uitloper die de stad en het dorp Hautefort domineert. Het werd tussen het einde van de 16e eeuw en het einde van de 17e eeuw gebouwd op de fundamenten van een oud versterkt kasteel, en de architectuur doet duidelijk denken aan de kastelen van de Loire. Het is een van de zeldzame klassieke gebouwen in de Dordogne.

Het werd vanaf de 16e eeuw gebouwd onder leiding van de architecten Nicolas Rambourg en Jacques Maigretnote 1, voor de familie Marquis de Hautefort, die dicht bij de koning stond en belangrijke posities aan het hof bekleedde. De familie wordt door de plaatselijke bevolking zeer gewaardeerd om haar vrijgevigheid jegens de armen. De markies Jacques-François de Hautefort liet in het dorp een gasthuis bouwen in de vorm van een Grieks kruis, in dezelfde bouwstijl als het kasteel met zijn grote centrale koepel. Tijdens de Revolutie werden het kasteel en de familie verdedigd door de inwoners van Hautefort. Een conventionele troep uit Excideuil was van plan het te vernietigen als symbool van het feodale systeem van het Oude Regime, dus de dorpelingen smolten hun koper om tot wapens en redden zo hun kasteel van de ondergang.

In het begin van de 20e eeuw was het kasteel in verval geraakt en waren de meubels, al het houtwerk en zelfs de parketvloeren verloren gegaan. Nadat het in 1929 door de Baron en Barones de Bastard was gekocht, werd het volledig gerestaureerd en opnieuw ingericht door de nieuwe eigenaars. De barones zette het werk alleen voort na de dood van de baron in 1957, en kon zich in 1966, gedurende twee jaar, niet in het kasteel vestigen. Op 30 augustus 1968 wordt het centrale gebouw van het kasteel door brand verwoest. Alleen de buitenmuren bleven over, diep verbrand. Een golf van nationale vrijgevigheid en vooral die van de plaatselijke bevolking, die zeer gehecht was aan het kasteel, alsmede de steun van personaliteiten, dreven de barones ertoe de wederopbouw ter hand te nemen. Het werd vervolgens een tweede maal gerestaureerd door Madame de Bastard die, tot haar dood in 1999, haar hele leven wijdde aan het behoud van het kasteel, door haar persoonlijk fortuin in te zetten en haar kunstwerken te verkopen om de nodige fondsen voor de wederopbouw bijeen te brengen.

De gevels en het geraamte werden herbouwd, evenals de plafonds, de versieringen en de kamers, die werden gerestaureerd en identiek gemaakt aan de hand van foto’s. Het kasteel is volledig opnieuw ingericht. Het houtwerk van het kasteel Kerlaudy, Leonese residentie van de gouverneur van de Mascarene-eilanden achtergelaten, is teruggevonden. De Barones de Bastard nam opnieuw haar intrek in het kasteel in 1977 en stelde het open voor bezoekers.

In 1984 richtte zij de Stichting Kasteel van Hautefort op, waaraan zij het gebouw en het immense landgoed schonk, evenals het meubilair en de gehele inboedel. Het deel van het interieur dat niet toegankelijk is voor bezoekers, wordt momenteel nog gerestaureerd.

De Franse tuinen, aangelegd door de Baron en de Barones de Bastard, strekken zich uit in terrassen rondom het kasteel, verdeeld in parterres van buxusbloemen. Zij zijn geclassificeerd als historische monumenten. Een park in Engelse stijl strekt zich uit over 30 hectare, op de heuvel 

kasteel hautefort dordogne tourtoirac
Uitzicht op de oude stad van Terrasson-Lavilledieu

Terrasson-Lavilledieu

Terrasson is gelegen op een berg, met als hoogtepunt een prachtige kerk. En wie vanuit de andere richting de berg op rijdt of wandelt krijgt een prachtig uitzicht over de stad en de rest van de Dordogne. Verder is er een leuk chocolademuseum te vinden.

Périgueux

De hoofdstad, die in het centrum van de Périgord ligt, was oorspronkelijk een Gallo-Romeinse stad, die meer dan 2000 jaar geleden aan de oevers van de Isle werd gesticht. Adembenemende plaatsen en prachtige monumenten. Deze stad ligt op ongeveer 30 km van de camping.

Périgueux is de dichtstbevolkte stad van de Périgord in Frankrijk en ligt in het centraal-oostelijke deel van de regio Nouvelle-Aquitaine. Hoofdplaats en prefectuur van het departement Dordogne sinds 1791, de stad heeft 30.060 inwoners in 2018, voor een stedelijk gebied van in totaal meer dan 102.000 inwoners in hetzelfde jaar.

Périgueux, dat het label “4 bloemen” draagt, is de culturele en toeristische hoofdstad van de Witte Périgord, in de vallei van de Isle. De stad biedt toeristen een Gallo-Romeins, middeleeuws en renaissance historisch erfgoed. Périgueux, dat erkend is als stad van kunst en geschiedenis, telt 44 beschermde of geklasseerde historische monumenten en drie musea met het label “Musea van Frankrijk”, waaronder twee gemeentelijke. De stad bewaart en promoot haar rijke burgerlijke, militaire en religieuze erfgoed, met inbegrip van haar kathedraal Saint-Front, die als historisch monument en als UNESCO-werelderfgoed is geklasseerd.

De stad dateert uit de eerste eeuw v. Chr., tijdens de Romeinse bezetting van Gallië: de Romeinen vestigden zich op de vlakte van de Isle en stichtten de stad Vesunna, op de plaats van het huidige zuidelijke district. Dit was de Romeinse hoofdstad van de stad Petrocores. De stad Périgueux is in 1240 ontstaan uit de vereniging van “la Cité” (het oude Vesunna) en “Puy-Saint-Front”. Sindsdien is het het centrum van de Périgord gebleven, een historische onderverdeling van Aquitanië, en is het de prefectuur van het Franse departement Dordogne. In 1813 werd het uitgebreid met de voormalige gemeente Saint-Martin.

Op economisch gebied herbergt Périgueux, het centrum van het belangrijkste werkgelegenheidsgebied van het departement, de hoofdzetel van verschillende regionale bedrijven. De stad heeft een werkgever van ongeveer 500 werknemers, het Technicentre (de werkplaatsen van Toulon) van de SNCF. De stad profiteert van het toerisme vanwege zijn erfgoed, maar is ook een opmerkelijke gastronomische halte in het hart van de Périgord. Diverse culturele festiviteiten en sportwedstrijden worden georganiseerd om de streek te animeren.

De inwoners worden de Périgourdins genoemd, soms de Pétrocoriens, een naam ontleend aan het volk waarvan de hoofdstad Vesunna was.

Witte straten van Périgueux tijdens de MIMOS MNOP festival periode
Kijk op Brantôme, Venise du Périgord

Brantôme

Ontdek het Venetië van de Périgord, dat wandelaars verleidt met zijn charmante oevers, zijn abdij en zijn mooie restaurantterrassen aan de rand van het water.

Brantôme is geheel opgenomen in een biosfeerreservaat, een uitgestrekt beschermd gebied. Hoewel de gemeente net niet in de “bufferzone” valt (5.070 km2 ), waarvan ze in het zuidwesten grenst36,37 , maakt ze deel uit van de omringende zone, die bekend staat als de “overgangszone van het biosfeerreservaat van het bekken van de Dordogne” (18.802 km2).38,39 Het biosfeerreservaat van het bekken van de Dordogne is een groot beschermd gebied.

Stroomafwaarts van de brug van de departementale weg 939 omvat het gemeentelijk grondgebied drie beschermde natuurgebieden die rechtstreeks verband houden met de aanwezigheid van de Dronne, een van de mooiste parelmosselrivieren van Frankrijk40,41.

Een speciale beschermingszone (SAC) in het kader van Natura 2000: de “Dronne-vallei van Brantôme tot de samenvloeiing met de Isle”. De rivier stroomt door een omgeving die hoofdzakelijk bestaat uit vochtige weiden en cultuurgrond met stukken bocage. Verscheidene bedreigde vissoorten worden hier aangetroffen, evenals rivierkreeften met witte klauw (Austropotamobius pallipes) en nertsen (Mustela lutreola)42,43.

De natuurlijke zone van ecologisch, faunistisch en floristisch belang (ZNIEFF) van type II van de “Dronne-vallei van Lisle tot Brantôme”, die hoofdzakelijk bestaat uit bossen en weiden, omvat de kalkrotsen die de rivier begrenzen. Dit ZNIEFF combineert vochtigheid met een verscheidenheid van plaatsen die, naarmate de rivier kronkelt, afwisselend schaduwrijke en lichte plaatsen, en steile en vlakke gebieden omvatten. Het biedt dus een reeks biotopen waarin een bergvegetatie of een mediterrane vegetatie tot ontwikkeling kan komen44.

Stroomafwaarts van Vigonac ligt de “Dronne-vallei”, een ander gebied dat deels onder monumentenzorg valt (383 ha) en deels geregistreerd is (571 ha) vanwege zijn landschappelijk belang45.

Ten slotte, met uitzicht op de meander van de Dronne en het hele terrein van de abdij Saint-Pierre de Brantôme en de eerste troglodische installaties, ten noordwesten van de stad, is het “Bois de la Garenne” een beschermd natuurgebied van vier hectare sinds 1932.

Smaaktraditie

Voor fijnproevers is de Périgord de plaats van de gastronomie, zijn geheimen van het maken van omelet met truffels, eekhoorntjesbrood, cantharellen of walnootolie zijn te proeven met foie gras in al zijn vormen. De gastronomische bezoeker zal vertrekken met onvergetelijke herinneringen en smaken.

Brocanterien

Frankrijk zou geen Frankrijk zijn zonder alle brocanterien in de dorpjes. Rondom de camping zijn er verschillende dorpen waar geregeld brocanterien zijn. Vooral in het hoogseizoen valt er veel te zien en beleven.

 

NATUURACTIVITEITEN

De natuur biedt zich zonder concessies aan u aan, laadt uw batterijen op in uw eigen tempo. Te voet of met de mountainbike over gemarkeerde paden door de Perigord landschappen.

Golfen

Liefhebbers van golf zullen ook niets tekort komen tijdens de vakantie. Nabij de camping ligt er een prachtige golfbaan waar er een balletje geslagen kan worden.

Vissen

De omgeving is rijk aan wateren. Er zijn vele visrijke meren en rivieren. Voor wie ‘s avonds gegarandeerd iets op de barbecue wil gooien zijn er speciale visvijvers vol verse vis. Eigen hengels meenemen is wel een vereiste. Deze zijn voor een leuke prijs en goede kwaliteit ook te koop in de regio.

 

Kanoën, rotsklimmen en speleologie

In de omgeving van de camping verzorgt Vert’Auvézère  genoeg activiteiten. Je kunt de omgeving verkennen per kano of sportief rotsklimmen onder goede begeleiding. En voor liefhebbers van natuur en grotten is er op diverse plekken speleologie: leren over de verschillende grotten van Tourtoirac terwijl je er zelf doorheen klautert.

 

 
 
 

Boomklimmen

Echte waaghalzen kunnen nabij de camping zich prima vermaken in een boomklimpark. Het park is voorzien van een tiental banen, waaronder makkelijke parcours, moeilijke parcours en banen voor kinderen. Hoogtevrees is hier niet handig, want al slingerend en klauterend waan je je op een plek tot soms wel meters hoog in de bomen.

Het klimpark is voorzien van een speciaal veiligheidsmechanisme. Veiligheid dus gegarandeerd op dit park.